Winlaphat Srisakulmekhi
อาจารย์ฟูก อาจารย์ผู้ส่งเสริมสั่งสอนอุปการะ แม่ผู้มีแต่ให้
หลายท่านคงสงสัยว่าทำไมถึงได้มาเป็น ครูแพม
หลังจากที่อายุ18 พรากจากอ้อมอกแม่ เพื่อมาเรียนศึกษาต่อในเมืองกรุง ก็มาอยู่ที่บ้านญาตินั้นคือบ้านอาจารย์ฟูกนี่เองคะ การได้มาอยู่ห่างจากพ่อเเม่นั้นค่อนข้างเหงา ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ปฎิบัติตนในเมืองกรุงอย่างไร ไม่รู้อะไรผิดอะไรถูก ก็มีแม่ท่านนี้เปรียบเสมือนแม่ที่คอยสั่งสอนอบรมในทางที่ถูกที่ควร สร้างพื้นฐานความมั่นคงและการปฎิบัติตนในสังคม อย่างถูกต้องจนวันนี้ สามารถยืนได้ เดินได้ มีครอบครัวที่ดี มีสัมมาอาชีพสามารถตอบเเทนคุณพ่อแม่ได้วบจนทุกวันนี้
หลายครั้งที่หนูไม่เข้าใจ ว่าทำไม ตี2 เราต้องตื่นออกไปทำงาน ต้องไปแต่งหน้าเจ้าสาว หนูนั่งง่วงนั่งมึน ทั้งวัน พอเที่ยงก็ออกกันไปแต่งเจ้าสาวอีก ตลอด3เดือนไม่เคยเข้าใจเลย แค่คิดว่าต้องทำ
แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่แพมออกไปทำทุกวันนั้น คือ การซึมซับความรู้ ความเข้าใจ หลักเกณท์ต่างๆ ที่สอนไปใครๆก็ไม่เข้าใจได้ในวันเดียว การเลือกเครื่องมือ เครื่องสำอางค์ที่ถูกต้อง อะไรดี อะไรใช้อย่างไร มันกลายเป็นส่วนนึงในสมอง โดยไม่เคยต้องท่องจำ
ความรู้เหล่านี้ทำให้แพมเองกลายเป็น ช่างแต่งหน้าอาชีพได้โดยไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียน ไม่มีพานดอกไม้ไหว้ครูแต่อย่างใด แถมได้เงินเป็นค่าเล่าเรียนได้อีก แต่ละเดือนมากกว่าที่พ่อส่งมาให้5000
บาท ซะอีก ทำให้การใช้ชีวิตของการเรียน เเละเมืองกรุงได้อย่างสบายไม่เคยขัดสน
และมีคำพูดหนึ่ง จากหนึ่งในศิษย์ที่เป็นอีกแรงที่สั่งสอนแพม ได้กล่าวว่า "หนูคือคนที่อยู่ใกล้อาจารย์มากที่สุด หนูต้องขวนขวายหาความรู้จดจำให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะมีคนอื่นๆอืกมากมายที่อยากได้รับโอกาสนี้ จาก Makeup artist ระดับประเทศ ที่ผู้มีเกียรติ ดารา คนดัง และสาวๆต้องการทั่วประเทศไทย แต่หนูได้รับโอกาสนี้โดยไม่ต้องขวนขวาย อาจารย์ฟูกหยิบยื่นให้โดยเต็มใจ โดยไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดๆตอบแทน ดังนั้นหนู ต้องได้เรียนรู้และซึมซับให้ได้มากที่สุด จำไว้นะ"
แล้วโอกาสที่แพมได้รับนี้ ทุกท่านคิดว่ามันยิ่งใหญ่น้อยกว่า คำว่าแม่ ให้ลูกจะได้หรือ ดังนั้นคำว่าแม่ผู้ให้คือ แม่ฟูกอาจารย์ฟูกผู้นี้เท่านั้น ตอนอยู่ด้วยกันหนูรู้ว่าหนูไม่เคยพูดให้แม่ฟูกประทับใจเลย เพราะหนูไม่เคยหวานกับแม่เลย แต่สิ่งที่แม่จะรับรู้ได้คือ อะไรที่หนูจะทำให้แม่ได้หนูทำให้หมด หนักเบาหนูสู้ ร้อนไม่บ่นเหนื่อยไม่บ่น ง่วงไม่บ่นแต่หนูเบลอด้วยรฤธิ์ของยาคุมและแอนเดอร์คัว5555. ทุกสิ่งทุกอย่างหนูจะทำให้แม่หมดไม่ว่าแม่จะรับรู้หรือไม่ หนูก็จะทำ หนูดีใจคะที่หนูได้ทำไปไปเเล้ว แม่จะรู้หรือไม่ก็ตามแต่ที่หนูรูคือเวลาที่หนูฝากตัวเป็นลูกแม่ฟูก แม่คงสัมผัสและรับรู้ได้ถึงความรักของลูกคนนี้
ถึง ณ ขณะนี้ ลูกแพมคนนี้ได้หนีตามผู้ชายไปปมีครอบครัวใหม่แล้ว แต่ลูกคนนี้ไม่เคยลืมทุกช่วงเวลาที่มีค่ามีความสุขของครอบครัวเราเลย บ้านที่อบอุ่น มีแม่ฟูกที่ทำงานเลี้ยงดูพวกเราทุกคนในครอบครัว ตื่นแต่เช้า ทำงานจนดึก ทำงานหนักมาก หลานๆคนอื่นอาจไม่รู้ แต่หนูรู้เสมอคะ แม้ตอนนี้เราจะไม่ได้เจอกันแต่ทุกความรักความรู้สึกที่มีในบ้านลาดพร้าวที่เราอยู่กันเป็นครอบครัว หนูไม่เคยลืมแม้แต่วินาทีเดียว ความรู้สึกแพมอาจจะเรียงร้อยเป็นถ้อยคำได้ไม่หมด มันมากมายเหลือเกิน แต่ความรักที่หนูมีจะมีตลอดไปคะ
รักเสมอนะคะแม่ฟูกของแพม
Search